وجود 16 کانون بحران فرسایش بادی در استان

در پی خشکسالی‌ها و قحطی‌های پی در پی اواخر دهه 60 و اوایل دهه 1970 در کشورهای آفریقایی و فراگیر شدن مشکل بیابان‌زایی در جهان، مجمع عمومی سازمان ملل(برنامه محیط زیست) سازمان را بر آن داشت تا در سال 1974 اولین قطعنامه رسمی را برای جلب توجه ملت ها به مساله بیابان زایی و مــقابله با آن تـصویب و پیگیــری کار را به برنامه محیط زیست سازمان ملل (UNEP) محول کند. به دنبال آن UNEP در سال 1977، اولین کنفرانس جهانی مقابله با بیابان‌زایی (UNCCD) را در نایروبی پایتخت کنیا برگزار کرد.
حسین علی نریمانی، رییس اداره امور بیابان‌ها در اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان با بیان مطلب فوق گفت: در سال1990 این برنامه، واژه بیابان‌زایی را به این صورت تعریف کرد: «بیابان زایی عبارت است از تخریب اراضی در مناطق خشک، نیمه خشک و خشک نیمه مرطوب در نتیجه عوامل مختلف اقلیمی و فعالیت های انسانی». نهایتا متن کنوانسیون مقابله با بیابان‌زایی در 17 ژوئن 1994 (27 خرداد 1373) به تصویب رسید و از آن تاریخ به بعد این روز از سوی سازمان ملل متحد به عنوان «روز جهانی مقابله بابیابان زایی» نام گرفت. وی ادامه داد: کشورمان، ایران، بالغ بر 4/2درصد ازمجموع کل بیابان‌های جهان را در خود جای داده که در17 استان از جمله استان اصفهان، پراکنده هستند. از 7/10 میلیون هکتار وسعت استان اصفهان، 000/200/3هکتار و 30درصد از مساحت استان را اراضی بیابانی شامل می شود. وجود 16 کانون بحران فرسایش بادی در استان با مساحت 1096000 هکتار که از نوع درجه یک آن 67000 هکتار در جاده نائین به انارک و 35000 هکتار در شرق شهر اصفهان و در منطقه سگزی واقع شده است از اهمیت فوق العاده تری برخوردار است، اما وجود کانون‌های بحران وبه تبع آن خشکسالی و پدیده گرد و غبار که این روزها زنگ خطرش بیش از پیش به گوش می رسد باعث تدوین برنامه مقابله با پدیده گردوغبار و رونمایی از آن شد؛ برنامه ای که بخشی از آن پدیده فرا کشوری، بخشی کشوری و بخشی استانی است و ظرف یک برنامه پنج ساله بخش درون استانی این پدیده مدیریت خواهد شد. به گفته مسوولان در این طرح بیش از20 دستگاه اجرایی و 9 شهرستان درگیر می شوند؛ برنامه‌ای که به گفته شاملی رییس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری استان منابع طبیعی درآن نقشی بسیار مهم ایفا می کند.
(اصفهان زیبا - تاریخ درج : یکشنبه ۱۵ اسفند ۱۳۹۵ شماره 2878)